Suche igłowanie - metoda leczenia bólu mięśniowo-powięziowego

Nowoczesna fizjoterapia cechuje się różnorodnością stosowanych metod, które skutecznie leczą dolegliwości mięśniowo - powięziowe. Jedną z tych pionierskich manualnych technik jest suche igłowanie, z pomocą którego w gabinetach fizjoterapeutycznych efektywnie leczy się dysfunkcje mięśni cechujące i objawiające się nadmiernym napięciem, bólami stawowymi i licznymi punktami spustowymi, które utrudniają codzienne funkcjonowanie pacjenta.

Suche igłowanie (dry needling) jest inwazyjną techniką stosowaną przez fizjoterapeutów, która wykorzystuje specjalistyczne, wyprodukowane do tego typu zabiegów cienkie igły beziniekcyjne z prowadnicą lub bez. Wykonane są one ze stali nierdzewnej i nie posiadają funkcji przepływowej, w związku z tym brak jest możliwości wprowadzania, przetaczania czy pobierania przez nie płynów. Tego typu igły wykorzystuje się do penetracji skóry i stymulowania mięśniowo-powięziowych punktów spustowych (tzw. Trigger points – TrP), zaburzeń i nieprawidłowości funkcjonowania systemu nerwowo - mięśniowego oraz szkieletowego.

Igłoterapia w fizjoterapii

Zabieg suchego igłowania polega na uwolnieniu mięśniowo - powięziowych restrykcji, które są wyczuwane palpacyjnie pod tkanką skórną pacjenta w postaci zgrubień i twardości. Specjaliści posiadający wiedzę na temat anatomicznej budowy ciała tzw. Geomapy punktów spustowych powiązanych z odczuciami pacjenta takimi jak: tkliwość, ból, wyczuwalne zgrubienia w precyzyjny sposób są wstanie wskazać i skutecznie wyodrębnić miejsca punkcyjne.

Definicja punktów spustowych

 Punkt spustowy (ang. Trigger point) określany jest w fizjoterapii jako obszar w obrębie brzuśca mięśnia lub powięzi, który zaliczany jest do nadwrażliwych. Ucisk wywołany mechanicznie przez fizjoterapeutę wywołuje tkliwość tego miejsca najczęściej w formie bólu rzutującego lub promieniującego. Trigger point może być każdym miejscem, w którym dochodzi do ograniczonego przepływu krwi, a także miejscowych niedokrwień.

Pochodzenie punktów spustowych i czynniki wywołujące ich rozwój

     Bolesne miejsca, zlokalizowane w różnych częściach ciała to konsekwencja nadmiernego, utrzymującego się w sposób długotrwały napięcia mięśniowego, które może spowodować w rezultacie wystąpienia przeciążeń i utworzenia się miejscowych zgrubień, bolesnych punktów na ciele. Najczęstszymi przyczynami wywołującymi to zjawisko są: długotrwała praca w pozycji siedzącej, garbienie się, zwiększone okresowe napięcia mięśni podczas ćwiczeń fizycznych lub pracy fizycznej. Konsekwencją nadmiernego, utrzymującego się długotrwale napięcia jest powstanie twardych, wyczuwalnych pod palcami zgrubień tzw. Punktów spustowych. Również częstymi przyczynami pojawienia się tkliwych punktów jest długotrwały stres, przemęczenie lub miejsca po odbytych urazach i zabiegach chirurgicznych, które mogą zaburzyć funkcjonowanie struktury mięśniowej i wystąpienie patologicznych zmian.

Spajając powyższe dywagacje możemy wyodrębnić następujące grupy czynników wywołujących rozwój punktów spustowych: wrodzone - skrócenie kończyny górnej, niedorozwój jednej z kości miedniczej, zniekształcenie. Przeciążeniowe - niewłaściwe nawyki posturalne. Nisko obciążeniowe - zbyt mała lub brak aktywności fizycznej, siedzący tryb życia). Stresogenne - długotrwały stres, zaburzenia psychiczne. Wywołane niezdrowym trybem życia - mała ilość snu, stres, niewłaściwe odżywianie, dieta uboga w substancję odżywcze w tym w witaminy.

Najczęściej występującymi miejscami, gdzie tworzą się punkty spustowe są:

• Okolice karku,
• Szyja (punkty lokalizowane są w mięśniu mostkowo-obojczykowo-sutkowym oraz pod żuchwą),
• Barki (Obręcz barkowa - mięsień naramienny oraz czworoboczny),
• Ramiona wraz z dłońmi (mięsień trójgłowy, a w obrębie przedramienia zazwyczaj w okolicach łokcia),
• Plecy (obszar lędźwiowy i pomiędzy łopatkowy),
• Klatka piersiowa (mięsień piersiowy większy oraz mniejszy),
• Pośladki (mięsień pośladkowy średni),
• Uda, łydki (bolesne zgrubienia na powierzchni mięśnia brzuchatego łydki) i stopy.

Rodzaje punktów spustowych w zależności od występowania dolegliwości bólowych

Punkty spustowe dzielą są na trzy rodzaje: aktywne, utajone i embrionalne. Aktywne punkty cechują się wysoką wrażliwością i właściwościami bólowymi. Pojawiają się dolegliwości rzutujące i promieniujące w postaci: bólu, mrowienia, palenia, swędzenia, pulsowania. Utajone charakteryzują się brakiem odczuwania dolegliwości przed punktowym uciskiem. Miejsca te nie wywołują bólu, dopóki nie zostaną uciśnięte lub w jakiś inny sposób podrażnione. Embrionalne cechują się wrażliwością na dotyk w lokalizacji tkanek miękkich, które nie powodują dalszego promieniowania.

Suche igłowanie w walce z punktami spustowymi

Suche igłowanie jest zabiegiem fizjoterapeutycznym polegającym na nakłuciu cienką igłą skóry (w miejsce połączenia synaptycznego pomiędzy aksonem neuronu ruchowego a komórką mięśniową), powodując stymulację powięziowych punktów spustowych mięśni i tkanki łącznej. Aplikacja igieł polega na miejscowym mikrouszkodzeniu tkanek. Nakłucie wywołuje określone typy reakcji. Jedną z egzaltacji jest aktywizacja czynników biochemicznych odpowiadających za regenerację i wygojenie tkanki, którą poddajemy terapii. Kolejnym z efektów jest oddziaływanie na układ nerwowy, wywołujący łuk odruchowy i drżenie tkanek – działania te wraz z terapią manualną (ucisk, masaż) mają za zadanie rozluźnić owe miejsca i zmniejszyć dolegliwości bólowe, a także przy niektórych schorzeniach poprawić i wspomóc ich rehabilitację.

Schorzenia, w których wskazana jest sucha igłoterapia:

• Łokieć tenisisty,
• Łokieć golfisty,
• Kolano skoczka,
• Kolano biegacza,
• Zapalenie rozcięgna podeszwowego,
• Ostroga piętowa,
• Rwa kulszowa,
• Cieśń pod barkowa,
• Zespół cieśni kanału nadgarstka,
• Kręcz szyi,
  Dolegliwości wynikające z napięcia i sztywności tkanki mięśniowo-powięziowej,
• Zapalenia kaletek,
• Stany pourazowe i pozabiegowe,
• Bóle i zawroty głowy.

Cechą, którą wyróżnia igłoterapię suchą spośród innych fizjoterapeutycznych technik jest specyficzność tego zabiegu. Przy zastosowaniu igłoterapii docieramy do głębokich mięśni, niedostępnych i niemożliwych do rozmasowania podczas sesji z fizjoterapeutą. Niezwykłością wykorzystania tej techniki jest możliwość zaobserwowania natychmiastowej redukcji bólu rzutowanego, powiększenia zakresu ruchowego, a także redukcję uwrażliwienia centralnego i peryferyjnego

Igłoterapia, a akupunktura

Suche igłowanie i akupunkturę łączy tylko i wyłącznie rodzaj stosowanych igieł. W akupunkturze, która wywodzi się z medycyny chińskiej, nakłuwa się z góry określone punkty w przypadku istnienia różnych dolegliwości. Zabieg ten w procesie diagnostyczno-leczniczym ma na celu przywrócenie równowagi energii i przepływu substancji w organizmie. Natomiast suche igłowanie skupione jest wokół punktu diagnostycznego i wdrożenia wobec niego igłoterapii w celu uwolnienia pacjenta od bólu i patologicznych zmian w strukturze mięśniowo-powięziowej. O fakcie kwalifikacyjnym pacjenta do zastosowania terapii decyduje fizjoterapeuta. Wszelkie decyzję związane z zabiegiem są poprzedzone badaniami różnicowymi, wykrywającymi występowanie punktów spustowych w strukturze mięśniowo-powięziowej pacjenta.

Rodzaje igieł do igłoterapii punktów spustowych

W leczeniu dolegliwości punktów spustowych stosuje się igły z prowadnicą, a także bez nich. Popularniejsze i częściej wykorzystywane są szpilki z prowadnicą. Związane jest to z wygodą i łatwością zastosowania tego typu igieł. Natomiast przy iglicach krótkich, o długości do 3 cm zastosowanie igieł z prowadnicą nie jest konieczne. W igłoterapii stosowane są szpilki o różnej długości, dobierane właściwie do rodzaju nakłuwanego miejsca i głębokości strukturalnej. Do mięśni głowy i twarzy wykorzystywane są igły o długości 2-3 centymetrów. Do nakłuwania mięśni ramienia, przedramienia, piszczeli i łydek najlepszą z możliwych opcji będzie zastosowanie produktów o długości 5 cm. Natomiast głębokie mięśnie np. Pośladkowe wymagają największej dostępnej w naszej ofercie długości - 7 cm.

Przeciwskazania do stosowania suchego igłowania:

• Choroby psychiczne,
• Stany zapalne i infekcje skóry,
• Otwarte rany,
• Stosowanie leków przeciwbólowych bezpośrednio przed zabiegiem,
• Igłofobia.

Reasumując

Suche igłowanie to skuteczna metoda leczenia dolegliwości bólowych, poprawiająca samopoczucie i ogólny stan zdrowia. Dzięki szerokiemu zastosowaniu polecana jest ona przy leczeniu wad wrodzonych, przeciążeniowych, skutków wywołanych czynnikami stresogennymi i związanymi z niezdrowym trybem życia. Natomiast ze względu na specyfikę terapii powinien zalecać i wdrażać ją specjalista fizjoterapeuta, zgodnie z nabytą wiedzą i umiejętnościami korelatywnymi z anatomiczną mapą punktów spustowych.

Igłowanie na sucho to pionierska manualna technika, która w fizjoterapii jest stosunkowo niedawno, ciągle się rozwijając, efektywnie lecząc dysfunkcję mięśni cechujące i objawiające się nadmiernym napięciem, bólami stawowymi związanymi z występowaniem licznych punktów tkliwych, które utrudniają codzienne funkcjonowanie pacjenta.

Igły yellowSTING z prowadnicą dostępne w ofercie yellowSPORT w rozmiarach 0,25x15mm, 0,25x25mm,  0,30x30mm, 0,30x50mm i 0,30x75mm skutecznie sprawdzą się w walce z miejscami uciążliwymi, na całej powierzchni ciała, lecząc i kojąc przyczynę dolegliwości.